Od tablicy do sztucznej inteligencji i robotyki roju: różnorodność narracji o personalizowaniu dydaktyki po 2000 roku

Abstrakt

Autorka dokonuje przeglądowej rekonstrukcji rozwoju nowych technologii pierwszych dwóch dekad nowego millenium w kontekście ich wpływu na modyfikację procesów kształcenia, z naciskiem na wykorzystanie ich do coraz bardziej zaawansowanego dostosowania elementów procesu do potrzeb uczących się. Przywołuje wyniki badań z obszarów nowych technologii, już potwierdzonych oraz opisanych w literaturze dotyczącej aspektów wykorzystania AI w edukacji, ale sygnalizuje wiele nowych pytań pozostających jeszcze bez odpowiedzi. Zestawia ze sobą uczenie się społeczne, uznane za ludzkie i najbardziej efektywne w kontekście procesów poznawczych i psychologicznych człowieka, z uczeniem się maszynowym (adaptacyjnym, przez wzmocnienie), również opartym na schematach kognitywnych i według niektórych badaczy niebezpiecznie zbliżonym do uczenia się mózgu człowieka. Tempo uczenia się sztucznej inteligencji wnosi wiele kontrowersji w obszarze nauk o edukacji, co stanowi nowo otwierające się pole do badań oraz konieczność dużej czujności społecznej w obliczu wyzwań rewolucji cyfrowej.