Doświadczenia studiowania na Uniwersytecie Gdańskim w perspektywie studentów z niepełnosprawnościami – kształtowanie kultury włączającej w społeczności akademickiej

Abstrakt

Liczba osób z niepełnosprawnościami, które podejmują studia w Polsce, stale rośnie. Wdrażanie misji społecznej odpowiedzialności za kształcenie studentów z niepełnosprawnościami, będące przejawem krytycznego namysłu nad zastaną rzeczywistością oraz wyrazem budowania włączających społeczności akademickich opartych na kulturze inkluzji, stało się jednym z celów współczesnej wyższej edukacji. Edukacji, która niezwykle ceni równość, różnorodność oraz inkluzyjność.

Niniejszy artykuł bazuje na danych zebranych w pilotażowym badaniu jakościowym na Uniwersytecie Gdańskim, którego celem było poznanie głosu studentów z niepełnosprawnościami i odsłonięcie znaczeń nadawanych doświadczeniom studiowania przez osoby identyfikujące się jako niepełnosprawne. Badania osadzono na pograniczu pedagogiki specjalnej oraz krytycznych studiów o niepełnosprawności, a to oznaczało oddanie głosu studentom z niesprawnościami, którzy w myśl hasła Nic o nas bez nas, stali się ekspertami, współtwórcami, audytorami dostępności/inkluzywności.

Ukazane wyniki pozwoliły zidentyfikować mocne oraz słabe strony realizowanej/doświadczanej edukacji oraz odsłonić obszary problemowe, wymagające przepracowania – głównie dotyczące relacji student/wykładowca. Budowanie inkluzyjnej społeczności akademickiej jest procesem i należy mieć na uwadze fakt, iż mimo widocznego zaangażowania na rzecz stworzenia środowiska inkluzywnego i dostępnego, studenci z niepełnosprawnościami nadal mogą być w trudniejszej sytuacji niż ich pełnosprawni koledzy.