Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweByć terapeutą dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną. Rozważania o dorosłości z niepełnosprawnością intelektualną i jej wsparciu
Słowa kluczowe:
dorosłość z niepełnosprawnością intelektualną, wsparcie w dorosłości, terapeuci osób z niepełnosprawnością intelektualnąAbstrakt
Przedmiotem analiz zaprezentowanych w niniejszym tekście są znaczenia nadawane dorosłości, dorosłości z niepełnosprawnością intelektualną, wsparciu w dorosłości oraz własnej pracy przez terapeutów dorosłych osób z niepełnosprawnością, terapeutów pracujących w trójmiejskich warsztatach terapii zajęciowej i środowiskowych domach samopomocy. Próbując rozpoznać wymienione kwestie i znaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania, autorka razem ze studentami III roku oligofrenopedagogiki Uniwersytetu Gdańskiego, w ramach poszerzania ich wiedzy z przedmiotu poradnictwo, rehabilitacja społeczna i zawodowa, zrealizowała drugą edycję projektu badawczego: „Być terapeutą dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną”. W artykule zaprezentowano odpowiedzi na następujące pytania badawcze: jak terapeuci postrzegają i definiują dorosłość? Jak terapeuci, w kontekście swoich zawodowych doświadczeń, definiują i postrzegają dorosłość z niepełnosprawnością intelektualną? Jak terapeuci definiują wsparcie w dorosłości? Co znaczy, w ich oglądzie, być terapeutą dorosłej osoby z niepełnosprawnością intelektualną, jakie znaczenia nadają własnej roli w relacji z podopiecznym?
Downloads
Bibliografia
Czerniawska O. (1996), Trendy rozwojowe w zachowaniu ludzi dorosłych [w:] Wprowadzenie do andragogiki, T. Wujek (red.), Instytut Technologii Eksploatacji, Warszawa.
Krzemińska D. (2012), Dorośli z niepełnosprawnością intelektualną w okowach „misji rehabilitacyjnej” [w:] Wokół dorosłości z niepełnosprawnością intelektualną. Teksty rozproszone, D. Krzemińska, I. Lindyberg (red.), Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Krzemińska D. (2014), Style bycie/ działania terapeutów jako asumpt do rozważań o placówkach wsparcia dorosłych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, nr 16.
Malewski M. (1991), Andragogika w perspektywie metodologicznej, Wrocław.
Męczkowska A. (2003), Problem niepełnosprawności w perspektywie pytania o conditio humana [w:] Dorosłość, niepełnosprawność, czas współczesny, K. Rzedzicka, A. Kobylańska (red.), Warszawa.
Męczkowska A. (2002), Od świadomości nauczyciela do konstrukcji świata społecznego. Nauczycielskie koncepcje wymagań dydaktycznych a problem rekonstrukcji kompetencji ucznia, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie środowiskowych domów samopomocy z dnia 9 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 238, poz. 1586).
Rzedzicka K. (2003), Społeczne koncepcje dorosłości a niepełnosprawność [w:] Dorosłość, niepełnosprawność, czas współczesny, K. Rzedzicka, A. Kobylańska (red.), Warszawa.
Rzeźnicka-Krupa J. (2009), Niepełnosprawność i świat społeczny. Szkice metodologiczne, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Szkudlarek T. (1997), Poststrukturalizm a metodologia pedagogiki, „Socjologia Wychowania”, nr 317.
Szkudlarek T. (2000), Wyzwanie „trzeciego paradygmatu”: dylematy konstrukcji i dekonstrukcji teorii pedagogicznych [w:] Alternatywy myślenia o/dla edukacji, Z. Kwieciński (red.), Warszawa.
Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 1997 roku oraz Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej 2002 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776, s. 16).
Woynarowska A., Rzeźnicka-Krupa J. (2014), Znaczenia nadawane wsparciu w dorosłości i własnej w nim roli przez terapeutów dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, nr 16.
Żółkowska T. (2011), Wspomaganie rozwoju dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną – refleksje pedagoga [w:] Dorośli z niepełnosprawnością intelektualną w labiryntach codzienności. Analiza badań – krytyka podejść – propozycje rozwiązań, B. Cytowska (red.), Wydawnictwo A. Marszałek, Toruń.
