Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweZabawa narracyjna jako strategia sprzyjająca autentycznemu uczeniu się dzieci
DOI:
https://doi.org/10.26881/pwe.2020.48.04Słowa kluczowe:
zabawa narracyjna, samoregulacja, refleksyjność, refleksja, autentyczne zaangażowanie dziecka i nauczycielaAbstrakt
A narrative play is a strategy which was used while creating educational situations for children aged 6 to 9, in the Narrative Environments for Play and Learning research project. The process of build-ing the strategy and implementing it in practice was monitored in order to answer the question of the strategy’s meaning for creating a teaching environment. The observation of children and teachers, the interviews with teachers and the analysis of the collected empirical material in the form of audio and video recordings lead to a conclusion that a narrative play supports developing self-regulation in students (see: Arends 1994: 488–499; Filipiak 2012: 70–79). Some specific properties and the role of a teacher who is a facilitator genuinely engaged in its construction are characteristic qualities of a narrative play. It supports developing reflectiveness and reflection regarding such aspects as: educational problems, motives of one’s behavior, one’s own beliefs.
Downloads
Bibliografia
Alemagna B. (2015), Pięciu Nieudanych. Warszawa, Wydawnictwo Dwie Siostry.
Appelt K. (2005), Wiek szkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka? W: A.I. Brzezińska (red.), Psy-chologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Arends R.I. (1994), Uczymy się nauczać. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Blumer H. (2007), Interakcjonizm symboliczny. Kraków, Zakład Wydawniczy Nomos.
Brėdikytė M. (2012), Akt kulturowego upośredniania w zabawie dzieci. „Forum Oświatowe”, 2(47), http://forumoswiatowe.pl, 12.11.2019.
Bredikyte M., Brandisauskiene A. (2015), Zabawa i samoregulacja u dzieci w wieku przedszkolnym. W: E. Filipiak (red.), Nauczanie rozwijające we wczesnej edukacji według Lwa S. Wygotskiego. Od teorii do zmiany w praktyce. Bydgoszcz, Agencja ArtStudio.
Bruner J. (2006), Kultura edukacji. Kraków, Universitas.
Bruner J.S. (1964), Proces kształcenia. Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Dewey J. (1988), Jak myślimy? Warszawa, Książka i Wiedza.
Elkonin D.B. (1989), Izbrannye psikhologicheskie trudy [Zebrane pisma psychologiczne].T. 1. Moscow, Pedagogika.
Elkonin D.B. (2005), Psychology of play I–II. „Journal of Russian and East European Psychology”, 43.
Filipiak E. (2002), Konteksty rozwoju aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Byd-goszcz, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.
Filipiak E. (2008), Uczenie się w klasie szkolnej w perspektywie socjokulturowej. W: E. Filipiak (red.), Rozwijanie zdolności uczenia się. Wybrane konteksty i problemy. Bydgoszcz, Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Filipiak E. (2011), Z Wygotskim i Brunerem w tle: Słownik pojęć kluczowych. Bydgoszcz, Wydaw-nictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Filipiak E. (2012), Rozwijanie zdolności uczenia się. Z Wygotskim i Brunerem w tle. Sopot, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Filipiak E. (2015a), Możliwość rozwijania myślenia teoretycznego u dzieci w wieku wczesnoszkol-nym. Podejście Lwa S. Wygotskiego. „Studia Pedagogiczne”, 68.
Filipiak E. (2015b), Budowanie rusztowania dla myślenia i uczenia się dzieci w perspektywie społeczno-kulturowej teorii Lwa S. Wygotskiego. W: E. Filipiak (red.), Nauczanie rozwijające we wczesnej edukacji według Lwa S. Wygotskiego. Od teorii do zmiany w praktyce. Bydgoszcz, Agencja ArtStudio.
Filipiak E. (2015c), Myślenie i uczenie się dzieci w perspektywie teorii socjokulturowej L. S. Wygot-skiego. W: E. Filipiak, E. Lemańska-Lewandowska (red.), Raport tematyczny z realizacji projektu ACK. Model nauczania rozwijającego we wczesnej edukacji według Lwa S. Wygotskiego. Gotowość studentów i nauczycieli. Możliwości aplikacji. Bydgoszcz, Agencja ArtStudio.
Garvey C. (1990), Play. Enlarged edition. Cambridge, MA, Harvard University Press.
Gray P. (2013). Wolne dzieci. Jak zabawa sprawia, że dzieci są szczęśliwsze, bardziej pewne siebie i lepiej się uczą? Podkowa Leśna, Wydawnictwo MiND.
Hakkarainen P. (2015), Podejście kulturowo-historyczne do rozwoju samoregulacji u dzieci w zabawie i uczeniu się. W: E. Filipiak (red.), Nauczanie rozwijające we wczesnej edukacji według Lwa S. Wygotskiego. Od teorii do zmiany w praktyce. Bydgoszcz, Agencja ArtStudio.
Hakkarainen P., Bredikyte M., Skeryte-Kazlauskiene M. i in. (2017), Organizacja środowiska nar-racyjnego i uczenie się poprzez zabawę dzieci w wieku 3–8 lat. Przewodnik dla nauczycieli przedszkoli i nauczania wczesnoszkolnego. Bydgoszcz, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego.
Kamza A. (2014), Rozwój w okresie dzieciństwa i dorastania. Rozwój dziecka. Wczesny wiek szkol-ny. W: A.I. Brzezińska (red.), Niezbędnik Dobrego Nauczyciela. Seria I, t. 3, Warszawa, Instytut Badań Edukacyjnych.
Klus-Stańska D., Nowicka M. (2005), Sensy i bezsensy edukacji wczesnoszkolnej. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Kravtsov G.G., Kravtsova E.E. (2010), Play in L.S. Vygotsky’s Nonclassical Psychology. „Journal of Russian and East European Psychology”, 48.
Mihailenko N.Y., Korotkova N.A. (2001), Kak igrat s detmi [How to play with children]. Moscow, Akademiceski Project.
Moyles J.R. (1989), Just playing? The role and status of play in early childhood education. London, Open University Press.
Smykowski B. (2005), Wiek przedszkolny. Jak rozpoznać potencjał dziecka? W: A.I. Brzezińska (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Sutton-Smith B. (1997), The ambiguity of play. Cambridge, MA, Harvard University Press.
Szymczak J. (2017), Refleksja nauczycieli wczesnej edukacji dotycząca pracy z uczniami (w per-spektywie badań rekonstrukcyjnych). Studium teoretyczno-metodologiczne. Bydgoszcz, Wy-dawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Wood D. (2006), Jak dzieci uczą się i myślą. Społeczne konteksty rozwoju poznawczego. Kraków, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Wygotski L.S. (2002). Zabawa i jej rola w rozwoju psychicznym dziecka. W: A. Brzezińska, M. Mar-chow (red.), Lew S. Wygotski. Wybrane prace Psychologiczne II. Poznań, Zysk i S-ka.Wygotski L.S. (2003), Psihologia razvitia rebionka. Moscow, EKSMO.
