Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweProjekt księgi umarłych
DOI:
https://doi.org/10.26881/sf.2018.11.13Słowa kluczowe:
Bruno Schulz, studia nad recepcją, Żydowski Instytut Historyczny, upamiętnienie, archiwumAbstrakt
The paper sheds light on the postwar reception of Schulz’s work and biography, usually underestimated by scholars. It reveals that at the very beginning of that period Jerzy Ficowski cooperated closely with the Jewish Society for the Encouragement of Fine Arts and later Jewish Historical Institute in Warsaw, although his collaboration was rather unofficial and relied on mutual information transfer. It also presents the results of research conducted in the Archives of the Jewish Historical Institute, particularly an analysis of the documents from the Ernestyna Podhorizer-Sandel and Józef Sandel files. These are mainly biographical notes on Bruno Schulz and other Polish-Jewish artists murdered by the Nazis during World War II that were to be included the monumental and unfinished Sandels’ Polish-Jewish Artists Lexicon. The main question is how the Holocaust narrative influenced Schulz’s mainstream reception in the future.
Downloads
Bibliografia
„Wystawa «Uratowane dzieła sztuki artystów żydowskich»”. 1949. [Wstęp J. Sandler]. Warszawa.
„Wystawa dzieł żydowskich artystów plastyków męczenników niemieckiej okupacji 1939–1945: kwiecień–maj 1948”. 1948. Wstęp J. Sandel. Warszawa: Ministerstwo Kultury i Sztuki.
Bolecki Włodzimierz, Jerzy Jarzębski, Stanisław Rosiek (red.). 2006. Słownik schulzowski. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Chciuk Andrzej. 1959. „Wspomnienie o Brunonie Schulzu. Kultura (Paryż) 7–8.
Ficowski Jerzy. 1948. „Studium o Schulzu”. Przekrój 164.
Jarzębski Jerzy. 2016. Jak czytano, jak czyta się Schulza. W Schulzowskie miejsca i znaki. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Kafka Franz. 2016, Mijający nas ludzie. Przeł. A. Kowalkowski. W Opowieści i przypowieści. Warszawa: PIW.
Kandziora Jerzy. 2016. „Ukryci świadkowie, czyli co pozostało (w książce Ficowskiego i w realnym świecie) po dwóch kolegach Brunona Schulza”. Schulz/Forum 7.
Mórawski Karol. 1984. „Ernestyna Podhorizer-Sandel (1903–1984)”. Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego 3–4.
Piechowiczówna Irena. 1953. „Mój nauczyciel Bruno Schulz”. Wiadomości (Londyn) 49.
Podhorizer-Sandel Ernestyna. 1959. „O zagładzie Żydów w dystrykcie krakowskim”. Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego 2.
Podhorizer-Sandel Ernestyna. 1976. [„Recenzja «Księgi listów» Brunona Schulza”]. Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego 1
Podhorizer-Zajkin Ernestyna. 1949. „Pamięci Brunona Schulza, literata i artysty malarza”. Opinia 50.
Sandel Józef. 1954. Jidisze motiwn in der pojliszn kunst, Warszawa: Wydawnictwo „Idisz Buch”.
Sandel Józef. 1964. Plastisze kunst baj Jidn in Pojłn. Warše.
Sandel Józef. 1964. Umgekumene jidisze kinstler in Pojłn. Bd. 1–2. Warše.
Sanduaer Artur. 1965. „Wojna o Schulza”. Współczesność 5.
Sieradzki Józef, Cieślik Leon. „Wspomnienia o Brunonie Schulzu”. Nowa Kultura 45.
Warska Katarzyna. 2017. „W granicach psychopatologii? Szkolna recepcja Brunona Schulza w okresie stalinowskim”. Schulz/Forum 10.
Wind Edgar. 1976. Krytyka znawstwa. Przeł. M. Klukowa. W Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o sztuce. Oprac. J. Błoński. Warszawa: PWN.
Zemel Carol. 2010. „My, Żydzi polscy…”: tożsamości artystyczne Brunona Schulza. W Polak, Żyd, artysta. Tożsamość a awangarda. Red. J. Suchan. Współpraca naukowa K. Szymaniak. Łódź: Muzeum Sztuki.
