Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweÀ la manière de Bruno Schulz. Pastisz parodia i naśladowanie Brunona Schulza w okresie dwudziestolecia międzywojennego
Abstrakt
The paper focuses on three cases of pastiche and parody of Schulz’s fiction, published in the Polish press in the 1930s. The author realizes that success in emulating was conditioned not so much by the imitation of Schulz’s style and referring to the main motifs of his short stories, but, above all else, by the application of Schulz’s creative method which consists, paradoxically, in a parodistic, “panironic” approach to reality.
Downloads
Bibliografia
Andrzejewski Jerzy. 1936. „Dwa debiuty powieściowe”. Prosto z Mostu 52.
Bloom Harold. 2002. Lęk przed wpływem: teoria poezji. Przekł. Agata Bielik-Robson, Marcin Szuster. Kraków: Universitas.
Bolecki Włodzimierz. 2003. Parodia. W Słownik schulzowski. Oprac. i red. Włodzimierz Bolecki, Jerzy Jarzębski i Stanisław Rosiek. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Breza Tadeusz. 1934. „Sobowtór zwykłej rzeczywistości”. Kurier Poranny 103.
Breza Tadeusz. 1936. „Pisarz, którego dręczy sobowtór”. Kurier Poranny 357.
Całbecki Marcin. 2012. „Schulz dadaistą? Parodystyczna krytyka kultury europejskiej w opowiadaniu Brunona Schulza «Dodo»”. Schulz/Forum 1.
Chmielowiec Michał. 1938. „Zdarzenia bezdomne”. Kultura 13.
Czechowicz Józef. 1938. „Truchanowski i towarzysze: uwagi marginesowe”. Pion 35.
Ficowski Jerzy. 2002. Regiony wielkiej herezji i okolice: Bruno Schulz i jego mitologia. Sejny: Pogranicze.
Graffowa Kornelja. 1934. „Jedna dziwna książka”. Chwila 5362.
Hollender Tadeusz. 1937. „Pisarze polscy o pomocy zimowej”. Sygnały 25.
Kopeć Hubert. 2009. „Schulz przepisany? «Sprawa Truchanowskiego» – epilog”. Ruch Literacki 4/5.
Korabiowski Wilchelm. 1935. „Spóźniona recenzja. Jeszcze o «Sklepach cynamonowych» Schulza”. Nowe Czasy 23.
Korabiowski Wilhelm. 1938. „À la manière de… Bruno Schulz”. Chochoł 1.
Litwin Edward. 1938. „Donkiszonada przeciw realności”. Kultura 43.
Looby Robert. 2003. Formalizm i parodia w twórczości Brunona Schulza. W W ułamkach zwierciadła: Bruno Schulz w 110 rocznicę urodzin i 60 rocznicę śmierci. Pod red. Małgorzaty Kitowskiej-Łysiak i Władysława Panasa. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Łaszowski Alfred. 1936. „Książki z ubiegłego miesiąca (recenzja Ulicy Wszystkich Świętych)”. Studio 8.
Łaszowski Alfred. 1938. „Apteka pod Schulzem”. Polityka 16.
Markiewicz Henryk. 1996. Wymiary dzieła literackiego. Kraków: Universitas.
Markowski Michał Paweł. 2012. Powszechna rozwiązłość. Schulz, egzystencja, literatura. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Prokop Jan. 1974. Krytyka jako nierozumienie dzieła. W Badania nad krytyką literacką. Red. Janusz Sławiński. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Rassalski Stefan. 1937. „Sąd nad pisarzem”. Kurier Poranny 309.
Schulz Bruno. 1998. Opowiadania. Wybór esejów i listów. Oprac. Jerzy Jarzębski. Wrocław–Kraków: Ossolineum.
Schulz Bruno. 2016. Księga listów. Zebrał i przygotował do druku Jerzy Ficowski, uzupełnił Stanisław Danecki. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Sobczak Paweł. 2015. „Plagiat, mistyfikacja, parodia, pseudonim: o kilku sposobach «ukrywania autor(stw)a» w międzywojniu – rekonesans”. Tekstualia 2.
t.h. [Tadeusz Hollender]. 1934. [recenzja Sklepów cynamonowych]. Sygnały 3.
Truchanowski Kazimierz. 1936. „Czy naśladownictwo?”. Studio 5/6.
Wrześniewska-Kruczkowska Maria. 1937. „Psychostenik. Gombrowiczowi, Karpińskiemu i Schulzowi”. Apel 13 [dodatek do Kuriera Porannego 351].
Wyka Kazimierz, Stefan Napierski. 1939. „Dwugłos o Schulzu”. Ateneum 1.
Wyka Kazimierz. 1967. Od autora. W Stara szuflada. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Zięba Jan. 2006. Klerk zaangażowany: Stefana Napierskiego nowoczesna krytyka literacka wobec dyskursów krytycznych w Dwudziestoleciu międzywojennym. Kraków: Universitas.
