Uniwersyteckie Czasopisma NaukoweWektory zmian zachodzących w polskiej pedagogice specjalnej
Słowa kluczowe:
pedagogika specjalna, zakres oddziaływań pedagogiki specjalnej, podejście badawcze, terminologiaAbstrakt
Artykuł zawiera analizę przemian zachodzących w polskiej pedagogice specjalnej w trzech zasadniczych obszarach: zakresie oddziaływań pedagogiki specjalnej wyrażającym się w systematyce, podmiocie i przedmiocie tych działań, a także w podejściu badawczym oraz terminologii, jaką posługuje się pedagogika specjalna. Źródłem opisanych zjawisk są przeobrażenia zachodzące w podejściu do niepełnosprawności i do osób z niepełnosprawnością.
Downloads
Bibliografia
Binnebesel J. (2013), Tanatopedagogika w doświadczeniu wielowymiarowości człowieka i śmierci, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń.
Borowska-Beszta B. (2005), Etnografia dla terapeutów (pedagogów specjalnych). Szkice metodologiczne, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Chodkowska M. (1993), Kobieta niepełnosprawna. Socjopedagogiczne problemy postaw, Wydawnictwo UMCS, Lublin.
Cytowska B. (2012), Trudne drogi adaptacji, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Dykcik W. (1999), Pedagogika specjalna w sytuacji aktualnych zagrożeń i wyzwań [w:] Pedagogika specjalna wobec zagrożeń i wyzwań XXI wieku, J. Pańczyk, W. Dykcik (red.), WSPS, Warszawa, UAM, Poznań, s. 21–43.
Eckert U. (1994), Współczesne zadania pedagogiki specjalnej w Polsce [w:] Człowiek niepełnosprawny. Problemy autorealizacji i społecznego funkcjonowania. Charisteria dla Profesor Zofii Sękowskiej, M. Chodkowska (red.), Wydawnictwo UMCS, Lublin, s. 11–23.
Firkowska-Mankiewicz A., Szumski G. (2009), Pedagogika specjalna i system kształcenia osób z niepełnosprawnościami w Polsce [w:] D.D. Smith, Pedagogika specjalna, t. 2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 319–346.
Jugowar B. (2005), Pedagogika osób odmiennych somatycznie [w:] Pedagogika specjalna, W. Dykcik (red.), Wydawnictwo UAM, Poznań, s. 231–240.
Kopeć D. (2004), Kondycja polskiego szkolnictwa specjalnego – analiza wybranych problemów [w:] Dyskursy pedagogiki specjalnej 3. Rehabilitacja, opieka i edukacja specjalna w perspektywie zmiany, C. Kosakowski, A. Krause (red.), Wydawnictwo UWM, Olsztyn, s. 86–92.
Kopeć D. (2013), Rzeczywistość (nie)edukacyjna osoby z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Krause A. (2009), Teoretyczne i empiryczne problemy pedagogiki specjalnej. Zarys obszarów badawczych, „Niepełnosprawność”, nr 1, s. 9–24.
Krause A. (2010), Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Lipkowski O. (1981), Pedagogika specjalna. Zarys, PWN, Warszawa.
Pańczyk J. (2004), „Quo vadis” edukacjo specjalna? [w:] Dyskursy pedagogiki specjalnej 3. Rehabilitacja, opieka i edukacja specjalna w perspektywie zmiany, C. Kosakowski, A. Krause (red.), Wydawnictwo UWM, Olsztyn, s. 13–17.
Pańczyk J. (2006), Upośledzenie umysłowe czy niepełnosprawność intelektualna [w:] Forum Pedagogów Specjalnych XXI wieku, t. 7, J. Pańczyk (red.), Hamal, Łódź, s. 65–75.
Parys K. (2011), Zakres oddziaływań współczesnej pedagogiki specjalnej na tle dotychczasowych przemian, „Niepełnosprawność”, nr 5, s. 22–50.
Parys K. (2012), Przestrzeń społeczna [w:] S. Olszewski, K. Parys, M. Trojańska, Przestrzenie życia osób z niepełnosprawnością, Wydawnictwo Naukowe UP, Kraków, s. 89–135.
Parys, Olszewski (2018), Quo vadis, special pedagogy? Reflections in the context of the Polish experience [w:] Teória a praxeológia výchovnej a komplexnej rehabilitácie. Zborník vedeckých príspevkov, T. Harèaríková, J. Lopúchová (red.), Wydawnictwo MSD, Brno, s. 294–307.
Pedagogika specjalna (2005), red. W. Dykcik, Wydawnictwo UAM, Poznań.
Pilecka W. (2005), Pedagogika osób z trudnościami w uczeniu się [w:] Pedagogika specjalna, W. Dykcik (red.), Wydawnictwo UAM, Poznań, s. 241–262.
Pilecka W., Pilecki J. (1993), Quo vadis wychowanie dzieci upośledzonych umysłowo [w:] Roczniki Pedagogiki Specjalnej, t. 4, J. Pańczyk (red.), Wydawnictwo WSPS, Warszawa, s. 26–37.
Piotrowski E. (2005), Pedagogika dzieci zdolnych i uzdolnionych [w:] Pedagogika specjalna, W. Dykcik (red.), Wydawnictwo UAM, Poznań, s. 327–343.
Rzeźnicka-Krupa J. (2007), Komunikacja – edukacja – społeczeństwo. O dyskursie dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
Sadowska S. (2004), Przemiany w edukacji specjalnej w perspektywie paradygmatu oporu [w:] Rehabilitacja, opieka i edukacja specjalna w perspektywie zmiany, Dyskursy Pedagogiki Specjalnej 3, C. Kosakowski, A. Krause (red.), Wydawnictwo UWM, Olsztyn, s. 80–85.
Sadowska S. (2010), W poszukiwaniu potencjału uprawiania pedagogiki specjalnej – perspektywa naukoznawcza i metodologiczna [w:] Pedagogika specjalna – tak wiele pozostaje tajemnicą, S. Przybyliński (red.), Wydawnictwo UWM, Olsztyn, s. 221–232.
Sadowska S. (2012),W kręgu spięć, rozterek i potencjału uprawiania pedagogiki specjalnej, „Szkoła Specjalna”, nr 4, s. 260–268.
Sadowska S. (2017), Bez konturu? O potrzebie samoświadomości dyscyplinarnej pedagogiki specjalnej, „Niepełnosprawność”, nr 27, s. 24–37.
Sekułowicz M. (2005), Nauczyciele szkolnictwa specjalnego wobec zagrożenia wypaleniem zawodowym. Analiza przypadków, Wydawnictwo Naukowe DSWE TWP, Wrocław.
Sękowska Z. (1982). Pedagogika specjalna. Zarys, PWN, Warszawa.
Stochmiałek J. (2005), Andragogika specjalna [w:] Pedagogika specjalna, W. Dykcik (red.), Wydawnictwo UAM, Poznań, s. 435–443.
Zaorska M. (2011), Quo vadis szkolnictwo specjalne?, „Wychowanie na co Dzień”, nr 12, s. 4–9.
