Uczenie się w środowisku i dla środowiska jako wymóg współczesności
DOI:
https://doi.org/10.26881/pwe.2020.50.01Słowa kluczowe:
środowisko, uczenie się, uczenie się dla środowiska, środowisko uczące, dydaktyka, zmiana kulturowaAbstrakt
The article discusses the methods of defining and describing the processes of learning in what is generally acknowledged as the learning environment. In the contemporary pedagogical discourse the category of the “learning environment” (formerly associated with the surroundings of school and the classroom) is always expanding and acquiring new meanings, in the wake of ecological changes and the virtualisation of contemporary culture. The “learning environment” becomes a part of the ongoing descholarisation, which manifests itself, for example, in the “open space” movement, outdoor education or “Gesamtschule”, the trends related to the transfer of education outside of school. In the last part of the text, a postulate is formed to include a “learning for the environment” category to the pedagogical theory and practice. This stems from the need to deepen the social sensitivity of the threat of degradation of the entire ecosystem in which we live today.
Downloads
Bibliografia
Bougsiaa H., Cackowska M., Kopciewicz L. (2013), Dzieci w kulturze cyfrowej. „Ars Educandi”, 10.
Bruner J.S. (2006), Kultura edukacji. Kraków, Universitas.
Dymnicka M., Rozmarynowska K. (2006), Architektura szkoły i jej społeczne funkcje. W: M. Men-del(red.), Pedagogika miejsca. Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
Hojnacki L. (red.) (2013), Mobilna edukacja. (R)ewolucja w nauczaniu – poradnik dla osób uczących się. Warszawa, Think Global sp. z o.o. https://edustore.eu/pliki/mobilna-edukacja-porad-nik-dla-edukatorow.pdf, 5.04.2017.
Illich I. (1976), Społeczeństwo bez szkoły. Warszawa, PIW.
Juszczyk S. (2018), Rekonfiguracja społecznej roli nauczyciela w klasie wirtualnej. W: M. Tanaś, S. Galancik (red.), Cyberprzestrzeń – człowiek – edukacja. Mistrz i uczeń w cyberprzestrzeni. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Klus-Stańska D. (2018), Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kruk J. (2014), Dezintegracja szkolnego środowiska oraz możliwości jego harmonizowania. W: D. Klus-Stańska (red), (Anty)edukacja wczesnoszkolna. Kraków, Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
McLaren P. (1993), Antystruktura oporu, przeł. E. Kiszkurno-Koziej. W: Z. Kwieciński (red.), Nie-obecne dyskursy. Toruń, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Mendel M. (red.) (2006), Pedagogika miejsca. Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
Michalak R., Parczewska T. (2019), (Nie)obecność „outdoor education” w kształceniu szkolnym. Lublin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Polak M. (2016), Przestrzeń fizyczna i architektoniczna.T. 1: Przestrzenie edukacji 21. Otwiera-my szkołę! Warszawa, Eduspaces21, https://edustore.eu/pliki/Przestrzenie-edukacji-tom1.pdf, 5.04.2017.
Polski Komitet ds. UNESCO (2013), Międzynarodowy Rok Współpracy w Dziedzinie Wody, 2013. http://www.unesco.pl/nauka/rok-wody-2013, 5.04.2017.
Rubacha K. (2003), Budowanie teorii pedagogicznych. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski(red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. T. 1. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Umiński T. (1995), Ekologia, środowisko, przyroda. Warszawa, WSiP.