Król chronologizacji polskiej. (O Janie Wawrzyńczyku tylko w jednej sprawie [i też niepełnie, ale przynajmniej z uwzględnieniem w 10 punktach tego, co tam jest najważniejsze])

Profesor,    doktor    habilitowany  nauk    humanistycznych,    językoznawca.  Zainteresowania    naukowe:    chronologizacja    słownictwa    polskiego    XIX    i    XX    wieku,    leksykografia historyczna,  automatyzacja przetwarzania języka naturalnego, leksykografia przekładowa, korpusy językowe,  humanistyka  cyfrowa  (wydobywanie  wiedzy  ze    źródeł    cyfrowych),  uczenie  maszynowe  (klasyfikatory),  fotodokumentacja.  Au-tor  kilkudziesięciu  książek  i  kilkudziesięciu  artykułów  w  językach:  polskim,  angielskim,  koreańskim,  japońskim,  rosyjskim. Ważniejsze  monografie:  Fotodokumentacja.  chronologizacja.  emendacja.  Teoria  i  praktyka  weryfikacji  materiału  leksykalnego  w badaniach  lingwistycznych  (Poznań  2008),  Jaskółki  przejawów  internacjonalizacji w słowotwórstwie  współczesnej  polszczyzny  w  materiałach  z  lat  1894–1984.  Tylko  sto  przykładów (Łask 2008), Anti (Poznań 2008), Kotuś. «verba polona abscondita...» (w  fotodokumentacji).    Szkic  lingwochronologizacyjny.    centuria    pierwsza     (Poznań  2008),  Dlaczego fotodokumentacja? dlaczego chronologizacja? dlaczego emendacja? instalacja gazowa, parking podziemny i „odległość niezerowa” (Poznań 2009), Depozytorium leksykalne języka polskiego. nowe fotomateriały z lat 1901–2010 (Warszawa 2010).